Nu,anno 2022, waar de Black-Lives-Matter beweging nog nooit zulke grote proporties heeft aangenomen en waar we na de Me-too beweging de rol van de vrouw in onze samenleving opnieuw uitvinden lijkt er geen beter moment dan NU om deze voorstelling te maken.
Zwartkijker is een voorstelling over hoe je jezelf ziet en hoe een ander naar je kijkt. Over zelfvertrouwen en gebrek aan zelfvertrouwen. Is het mogelijk om jezelf niet kwijt te raken wanneer je als vluchteling uit Afrika terechtkomt in een land waar niemand je kent en en niemand je begrijpt? En is het mogelijk om als blinde paaldanseres op te treden voor een publiek dat jij niet kan zien en dan toch de baas te blijven over de situatie?
We zien hoe Fadoul zichzelf terugvindt in de ogen van de blinde Absoluut. Hij ervaart voor het eerst, tot zijn verbazing, dat er iemand is die hem niet meteen veroordeelt op basis van zijn afkomst. Niet alleen omdat zij blind is, maar vooral omdat zij hem het vertrouwen geeft dat ze hem waardeert zoals hij is. Dit zorgt voor een nieuwe manier van denken bij hem.
Absoluut: Waar woont jouw vader eigenlijk Fadoul?
Fadoul: In de woestijn.
Absoluut: Welke?
Fadoul: Die ene met heel veel zand.
Absoluut: Even serieus...
Fadoul: Ja wat kan ik er verder nog over zeggen.
Absoluut: Waarom ben je eigenlijk alleen?
Fadoul: Gewoon.
Absoluut: Gewoon?
Fadoul: Ben je ook nog doof?
Absoluut: Met jou kan echt niemand een normaal gesprek voeren. Ik wil gewoon graag weten waar je vandaan komt.